12 Δεκ Πως είναι να ετοιμάζεις το επόμενο Being Me για μια γυναίκα – πρωταγωνίστρια, όπως η Δήμητρα Παπαδοπούλου
“H ιστορία της Δήμητρας Παπαδοπούλου για το video Being me, είναι μια παραγωγή της Δήμητρας Δανίκα, σε αποκλειστική δημοσίευση από το Elle Greece”
Το Beingme για μένα ξεκίνησε κάπου στη δεκαετία του 80′ μεγαλώνοντας σε μια συνοικία του κέντρου μέσα σε ένα κομμωτήριο-σπίτι. Ο κόσμος μου περιτριγυριζόταν από γυναίκες, ακόμα και στην οικογένειά μου, στο σπίτι μας, και έπειτα όταν ο παππούς “έφυγε” ξαφνικά μείναμε μαζί πέντε γυναίκες και ένας άντρας, ο πατέρας μου. Τις γυναίκες τις αγαπούσα και τις θαύμαζα και πάντα το πολύ διαφορετικό που είχε η κάθε μία, ήταν για μένα μια μικρή ανακάλυψη. Η κάθε μία ήταν πολύ ξεχωριστή από την άλλη.
Κάτι γινόταν σε αυτή την συνοικία τότε, αν σκεφτεί κανείς ότι λειτούργησε για λίγο καφενείο γυναικών, όχι για πολύ. Επαναστατικό για την εποχή.
Περνώντας ώρες πολλές στο κομμωτήριο-σπίτι συνέλεγα εικόνες. Παρατηρούσα τα πάντα γύρω από τον κόσμο των γυναικών, τα μαλλιά, τα ρούχα, τις κινήσεις τους, τις απαιτήσεις τους. Έχω την εντύπωση ότι όλες πάντα ήξεραν και ξέρουν τι θέλουν, ακόμα και αν δεν μπορούν να το εκφράσουν.
Το δικό μoυ Βeingme ξεκίνησε την εποχή εκείνη. Η γιαγιά μου ζούσε μαζί μας και η αγαπημένη μας συνήθεια ήταν να παρακολουθούμε την Μαντάμ Σουσού της εποχής, εγώ να εξαφανίζομαι διακριτικά και να επανέρχομαι με διάφορα περίτεχνα, αυτοσχέδια κοστούμια, με μια αδυναμία στα καπέλα που μάλλον με βοηθούσαν να δω τον κόσμο καλύτερα ή και καλύτερο. Η γιαγιά ξεκαρδιζόταν στα γέλια και για λίγο ξεχνούσε την απότομη “απουσία” του παππού. Αργότερα ήταν που συνειδητοποίησα πως ότι κάνω με τα μαλλιά μου, το πως φοράω τα ρούχα μου, ήταν για μένα ένα μέσο διασκέδασης. Αυτό ήταν και είναι η δική μου ταυτότητα σε σχέση με το προσωπικό μου στιλ, να διασκεδάζω και συχνά να υπάρχει κάτι “εκτός”, κάτι πέρα από τους γενικούς κανόνες.
Το BEINGME project λέει ότι το στιλ που μας αντιπροσωπεύει και υιοθετούμε κάθε φορά μπορεί να λειτουργεί σαν μεταμόρφωση και όχι σαν μεταμφίεση, ο γενικός κανόνας να λειτουργεί σαν ένα πλαίσιο αναφοράς όπου μέσα σε αυτό να σχεδιάζεται η ατομική εικόνα, όχι αυτό που είναι σωστό αλλά αυτό που ταιριάζει σε εσένα.
Γυναίκες που συμμετείχαν στο project όπως η Τζίνα Κωνσταντοπούλου, η Αμαλία Κυπαρίσση, η Ανδρονίκη Κολοβού, η Έφη Αλεβίζου, όλες τους είναι γυναίκες με προσωπικό στιλ, οι οποίες αναγνώριζαν πάντα τον εαυτό τους μέσα στη διαδικασία αλλαγής, πότε μικρής πότε μεγάλης.
Δύο χρόνια πριν, η δική μου Μαντάμ Σουσού συναντήθηκε με τη Μαντάμ Σουσού της Δήμητρας Παπαδόπουλου, στο θέατρο Palace. Εκεί είναι που της σύστησα την αρχή του project, με τις αφηγήσεις των γυναικών που αναλάμβανα την εικόνα τους και τις φωτογραφήσεις τους, μέσα από τον φακό της φίλης και φωτογράφου Εύας Βαρβεροπούλου, η οποία ξέρει πολύ καλά να φανερώνει μέσα από τις εικόνες τις χίλιες λέξεις.
Αυτή ήταν η πρώτη στιγμή εξωστρέφειας.
Στην εξέλιξη του project είχα την ανάγκη όλη αυτή η διαδικασία αλλά και το ψυχογράφημα της προσωπικότητας της κάθε πρωταγωνίστριας, να αποτυπώνεται σε βίντεο, σαν ένα επιπλέον μέσο, ώστε να γίνει πιο κατανοητή η διαδικασία. Εκεί κάλεσα την κολλητή μου φίλη, ηθοποιό και performer, τη Μαίρη Λούση για να δώσει τη δική της πνοή στο έργο. Το ζητούμενο κάθε φορά ήταν να φτιάχνεται ένα πρωτότυπο σενάριο μέσα από διάφορες δράσεις και την αφήγηση των γυναικών, όπου θα απεικονίζει αυτό που η ίδια αισθάνεται ότι είναι, μέσα σε ένα μονόλεπτο βίντεο. Κάθε γυναίκα και ένα πάρτι.
Η ομάδα γύρω από το BEINGME διαρκώς εμπλουτίζεται και εξελίσσεται, χωρίς καμία διάθεση δική μου να πουληθεί το projectαλλά ούτε να αλλοιωθεί καθώς είναι ένα κομμάτι που ξεκινάει από την παιδικότητα μου και προχωρά, μεγαλώνει, ωριμάζει και αυτό μαζί με εμένα και η συνέχεια έπεται.
Η Δήμητρα Παπαδόπουλου για μένα είναι ένα πρότυπο γυναίκας που μέσα σε όλη της τη μακροχρόνια πορεία έμεινε πιστή στον εαυτό της και αναλλοίωτη. Το ότι με εμπιστεύτηκε να τη ψυχογραφήσω και να τη μεταμορφώσω σε μια πλευρά του εαυτού της που έβλεπα ότι χρειάζεται να “φωτιστεί”, με συγκινεί απεριόριστα.
Σε αυτό το beingme συμμετείχε σημαντικά στην εικόνα, με τις δημιουργίες της, η υπέροχη σχεδιάστρια Λουκία, η οποία απλόχερα μας έδειξε εμπιστοσύνη, δίνοντας έτσι προβάδισμα σε νέες ιδέες και ενέργειες με σκοπό αυτές να εκφραστούν. Όπως λέει η ίδια μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Άλλη μια μέρα παιχνιδιού στο ατελιέ της, για τη συνάντηση και γνωριμία αυτών των δύο μοναδικών γυναικών. Μας εμπιστεύτηκε ένα υπέροχο vintageκιμονό που είχε δημιουργήσει η ίδια για τη Μελίνα Μερκούρη πριν “χαθεί”, το οποίο φανερώνεται και στο βίντεο.
Κάθε φορά μπαίνοντας στον κόσμο των γυναικών του BEINGMe για εμένα είναι ένα λούνα παρκ, σαν να περιμένω να έρθει εκείνη η Κυριακή που θα μας πάει ο πατέρας μου στο ροντέο, είναι αυτή η αδρεναλίνη που ανεβοκατεβαίνει, να δω αν τα κατάφερα. Το να αφεθεί μια γυναίκα δυνατή, με προσωπική ταυτότητα και εμπειρίες σε μια τέτοια διαδικασία δεν είναι εύκολο πράγμα. Η εικόνα που έχουμε χτίσει, μας περιγράφει και κρινόμαστε μέσα από αυτή, οπότε είναι σαν να λες στον κόσμο αυτή είμαι, δεν ξέρω αν σου αρέσω και αυτό είναι εντάξει.
Όπως το βλέπω εγώ η τάση του να είσαι εσύ, δημιουργώντας τους δικούς σου κανόνες και χρησιμοποιώντας την μόδα ως μέσο έκφρασης, είναι ένας τρόπος του να παρουσιάζεις στον κόσμο το ποιος αισθάνεσαι ότι είσαι ακόμα και χωρίς να μιλήσεις. Το να νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου σημαίνει πως νιώθεις άνετα και με τους άλλους, αποδέχεσαι, και πας παραπέρα.
Πέρα από την εικόνα σου τελικά. Και όπως λέει και η Δήμητρα «να ανοίγεσαι αληθινά».